به نقل از «همشهری آنلاین»

در مطب دکتر زامبی!

تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۷۷۱۹۱۴

دانش > دانش - همشهری آنلاین:
کتر شولزمن در کتاب خود با عنوان «کالبدشکافی‌های زامبی: یادداشت‌های محرمانه‌ای از یک آخرالزمان» به زامبی‌هایی پرداخته است که از نظر فلسفی نامیرا به شمار می‌آیند

وقتی روان‌شناس معروف و استاد دانشکده‌ی پزشکی هاروارد، استیون شولزمن مي‌خواست در مورد زامبی‌ها توضيح دهد، گفت که قبل از هر چیز باید یک نکته را روشن کند؛ «زامبی‌ها واقعیت ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زامبی وجود خارجی ندارد.

من پزشک هستم و وظیفه‌ی من این است که مشخص کنم چه زمانی واقعا باید نگران باشید و همین الان می‌گویم لازم نیست نگران زامبی‌ها باشید.» شولزمن به عنوان «دکتر زامبی» معروف شده و متخصص نامردگان به حساب می‌آید.

شولزمن اعتقاد دارد که به عنوان پزشک، موقع تماشای فیلمی در مورد زامبی‌ها نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد تا مشکلات عصب‌شناسانه‌ی آن‌ها را تحلیل نکند.

با این‌که این علائم همگی خیالی هستند، اما می‌توانند ابزار مناسبی برای آموزش دانشجویان هم باشند.

برنامه‌ی «آخرالزمان زامبی‌ها» که در برنامه‌ی ساخت Texas Instrument ارائه شده، به دانشجویان و دانش‌آموزان علائم رو به وخامت بیماری را یاد می‌دهد و کمک می‌کند تا بفهمند کدام قسمت‌های مغز تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

شولزمن توضیح می‌دهد: «اولین چیزی که متوجه‌اش می‌شوید، کشیدن پاها موقع راه رفتن، مشکل در قدم برداشتن، حفظ تعادل و کلا تشخیص این است که جسم از نظر فضایی کجا قرار دارد.» تمام این مشکلات در مخچه ریشه دارند که قسمتی زیر مغز و مسئول مهارت‌های حرکتی و هماهنگی اعضای بدن است.

او می‌افزاید: «حتما متوجه این هم می‌شوید که چندان باهوش نیستند. انگار خودشان هم نمی‌دانند دارند چه کار می‌کنند.»

این علائم نشان‌دهنده‌ی آسیب یا ناهنجاری در لوب فوقانی مغز است که به قول شولزمن، انگیزش را کنترل می‌کند. او می‌گوید: «مطمئنا تا حالا ندیده‌اید که زامبی‌ها دچار تردید و دودلی شوند.»

نامرده‌ها نه‌فقط احمقانه و ناگهانی رفتار می‌کنند، بلکه عصبانی هم هستند که این نشانه‌ی آمیگدالای تحریک‌شده است؛ آمیگدالا دو منطقه‌ی بادامی شکل از ماده‌ی خاکستری در اعماق مغز است.

ولی شاید زامبی‌ها از این عصبانی باشند که غذای زیادی در دسترس ندارند. شولزمن اعتقاد دارد که پیدا کردن یک توجیه منطقی و پزشکی برای گرسنگی دیوانه‌وار آن‌ها، سخت‌ترین کار در مورد زامبی‌هاست.

او می‌گوید: «گرسنگی و بیماری دیوانه‌وار؛ چنین چیزی سخت است، اما غیرممکن نیست.»

چند ویروس یا آسیب‌دیدگی‌های مختلف می‌توانند منطقه‌ای از مغز به نام هیپوتالاموس را تحت تأثیر قرار دهند که حس گرسنگی و تشنگی را کنترل می‌کند و همین حس سیری را به وجود می‌آورد، مثلا مشخص شده که برخی آدنو ویروس‌های انسانی با مسئله‌ی چاقی مرتبط هستند.

ویروس زامبی چطور منتشر می‌شود

علائم زامبی شدن به هیچ بیماری شناخته‌شده‌ای شباهت ندارد و پیدا کردن مشابهت میان فیلم‌ها و کتاب‌های مربوط به زامبی‌ها و بیماری‌های واگیرداری که اپیدمیولوژی‌شناس‌ها از آن وحشت دارند، اصلا آسان نیست

اما الگوهای یک بیماری همه‌گیر را می‌توان به خوبی روی نمودار نشان داد و مشخص کرد که انتشار آن کند یا سریع بوده و مثلا از طریق مغز آلوده منتشر شده یا ذراتی در هوا.

شولزمن توضیح می‌دهد: «هر بیماری همه‌گیری که منتشر می‌شود، در انتشار خود از یک منطق ریاضی پیروی می‌کند.»

با استفاده از مدل‌های ریاضی، محققان می‌توانند سوال‌هایی مثل این را مطرح کنند: «اگر یک حشره‌ی ناقل زامبی وجود داشته باشد که با گزش آلودگی را منتشر کند، این انتشار چطور پیش خواهد رفت؟»

ویروس‌هایی که از طریق گازگرفتگی منتقل می‌شوند -مثل ویروس هاری- معمولا سرعت انتشار زیادی ندارند، چون به گفته‌ی شولزمن می‌توان راحت آن‌ها را ایزوله کرد، اما گسترش یک ویروس هوازی مثل آنفلوآنزا بسیار سریع‌تر اتفاق می‌افتد و در «کالبدشکافی زامبی»، شولزمن از همین مدل استفاده کرده است.

او می‌گوید: «تمامی بیماری‌های واگیرداری که روی زمین داشته‌ایم، معمولا از راه هوا منتقل شده‌اند، بنابراین باید یک حشره‌ی ناقل داشته باشیم، اما این را هم می‌دانیم که نیش حشره نمی‌تواند انسان را تبدیل به زامبی کند.

پس باید حشره‌ای داشته باشیم که انسان را دچار گرسنگی سیری‌ناپذیر می‌کند و باعث تحلیل برخی از عملکردهای برتر مغز می‌شود.»

اگر زمانی انتشار زامبی‌ها آن‌طوری که در فیلم‌ها به نمایش درآمده اتفاق بیفتد، این مسئله احتمالا ناشی از یک پاتوژن خطرناک خواهد بود که به دست انسان به وجود آمده است.

انسان‌ها یاد می‌گیرند

فیلم‌های زامبی اگر فقط در مورد موجوداتی باشند که تلوتلو می‌خورند و گوشت می‌خورند، خیلی بی‌مزه و بی‌هیجان می‌شوند.

شولزمن می‌گوید: «مثل این می‌شود که فیلمی در مورد زندگی حلزون‌ها را تماشا کنی؛ موجوداتی که دائم به هم می‌خورند و هیچ اتفاق جالبی برایشان نمی‌افتد.»

در بهترین فیلم‌های زامبی که پایان خوشی دارند، انسان‌ها اختلافاتشان را کنار می‌گذارند و با هم متحد می‌شوند تا جلوی موج پایان‌ناپذیر نامردگان را بگیرند.

در دنیای واقعی، این داستان‌های هالیوودی در ابعاد بین‌المللی اتفاق خواهند افتاد. مثلا شولزمن به انتشار ویروس «سارس» در سال 2003 (1382) اشاره می‌کند که باعث بیماری 8000 نفر در سرتاسر دنیا شد و نزدیک به 800 نفر را به کشتن داد.

او می‌گوید: «اگر مبدأ انتشار ویروس -که در آن زمان چین بود- زودتر حاضر به همکاری با ما می‌شد، سریع‌تر جلوی انتشار این بیماری را می‌گرفتیم.»

بعدتر در سال 2009 (1388) که گونه‌ای از ویروس آنفلوآنزای H1N1 منجر به انتشار آنفلوآنزای خوکی شد، همکاری بین‌المللی سازماندهی بهتری داشت.

چین بیشتر از قبل با سازمان بهداشت جهانی همکاری کرد و اپیدمیولوژی‌شناس‌ها هم بهتر توانستند انتشار ویروس را ردگیری کنند؛ گرچه درنهایت این انتشار آن‌قدری که تصور می‌شد، خطرناک نبود.

موجودات فراري از تكنولوژي

فیلم‌های زامبی معمولا مهم‌ترین ترس‌های ما را بازتاب می‌دهند. به قول شولزمن، در هر دوره‌ی زمانی چیزی که بیشتر از آن می‌ترسیم دلیلی برای تبدیل انسان‌ها به زامبی می‌شود.

او می‌گوید: «اولین بار در دهه‌ی 1960 (1340) که فیلم‌های زامبی ساخته شدند، ترس ما از جنگ سرد و تشعشعات رادیواکتیو بود؛ همین‌ها می‌توانستند منشأ یک بیماری همه‌گیر شوند و همین بیماری می‌توانست آخرالزمان را به راه بیندازد.»

مطالعات نشان داده که در زمان افزایش فشارهای اقتصادی، فیلم‌های زامبی محبوبیت بیشتری پیدا می‌کنند، چون این‌ها نشان می‌دهند که اگر فشار بیش از حد شده و سیستم فرو بریزد، درنهایت چه اتفاقی خواهد افتاد.

شولزمن می‌گوید که به نظر او، علاقه‌ی انسان‌ها به زامبی تا اندازه‌ای ناشی از دلتنگی آن‌ها برای برقراري ارتباط با یکدیگر هم هست.

او می‌گوید: «خیلی‌ها می‌پرسند چرا مدل راه رفتن زامبی‌ها محبوب شده؟ چرا کسی باید طوری لباس بپوشد که شکل زامبی به نظر برسد؟ خوب، زامبی‌ها موقع راه رفتن با موبایل‌هایشان بازی نمی‌کنند.

هیچ‌کس سرش توی گوشی نیست، همه در کنار هم هستند و با هم حرف می‌زنند. به نظرم، این باید به دلیل اشتیاق ما برای نزدیک شدن دوباره به هم باشد... چون هیچ چیز به اندازه‌ی زامبی از تکنولوژی دور نیست.»

شيرين صفوي/منبع:همشهري دانستنيها

در همین زمینه: مرگ پدر سینمای زامبی از سرطان درگذشت خالق فیلم‌های زامبی میلایوویچ باز هم علیه زامبی‌ها بازگشت به عقب؛ گفتگو با رابرت زامبی

منبع: همشهری آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۷۷۱۹۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تغییرات آب و هوایی می‌تواند منجر به افزایش ویروس‌هایی مانند کووید شود

ایتنا - مطالعه جدیدی نشان می‌دهد که تغییرات آب و هوایی - و پنجره‌های بسته – می‌تواند به گسترش ویروس‌های معلق در هوا مانند ویروسی که باعث عفونت COVID-19 می‌شود، کمک کند.
محققان گزارش می‌دهند که به نظر می‌رسد افزایش سطح دی اکسید کربن در جو و فضاهای داخلی عامل اصلی افزایش طول عمر انواع کووید موجود در قطرات ریز معلق در هوا باشد.

به گزارش ایتنا، آلن هادرل، محقق ارشد و دانشیار ارشد علوم آئروسل در دانشگاه بریستول، گفت:« ما می‌دانستیم که SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم پخش می‌شود. اما این مطالعه نشان‌دهنده یک پیشرفت بزرگ در درک ما بود از اینکه دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد، و مهم‌تر از همه، چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.»

در مطالعات آزمایشگاهی، محققان دریافتند که افزایش غلظت دی اکسید کربن در هوا می‌تواند مدت زمان عفونی ماندن ویروس‌های موجود در هوا را افزایش دهد. به گفته محققان، هوای معمولی در فضای باز دارای400 ppm از کربن دی اکسید است.

بر اساس نتایج منتشر شده در 25 آوریل در ژورنال  Nature Communications، افزایش غلظت CO2 به تنها 800 ppm، بقای ویروس‌های معلق در هوا را افزایش داد. محققان دریافتند وقتی هوای داخل خانه به غلظت CO2 3000 ppm می رسد - مشابه غلظت یک اتاق شلوغ – ویروس حدود 10 برابر بیشتر زنده می‌ماند.

هادرل در یک انتشار خبری دانشگاه گفت:« این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای پاندمیک کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند .ویروس ها به دلیل اسیدیته کمتر قطرات بازدمی، عفونی شدن خود را از دست می‌دهند. اما CO2 هنگام تعامل با قطرات مانند یک اسید عمل می‌کند و به ویروس ها اجازه می دهد در هوا بیشتر زنده بمانند.»

هادرل همچنین گفت: «این نشان می‌دهد که باز کردن یک پنجره ممکن است قوی‌تر از آن چیزی باشد که در ابتدا تصور می‌شد، به ویژه در اتاق‌های شلوغ و با تهویه ضعیف، زیرا هوای تازه غلظت کمتری از CO2 دارد و باعث می‌شود ویروس خیلی سریع‌تر غیرفعال شود. نتایج همچنین نشان می‌دهد که چگونه اهداف تغییر آب و هوا که به دنبال محدود کردن سطح CO2 در جو زمین هستند می تواند به کاهش انتشار ویروس‌های موجود در هوا کمک کند.»

محققان خاطرنشان کردند که علم آب و هوای اخیر پیش بینی کرده است که غلظت CO2 در جو تا پایان قرن به بیش از 700 ppm برسد. هادرل گفت: «بنابراین این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.»

هادرل در پایان می‌گوید: «داده‌های مطالعاتی ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو ممکن است با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.»